Liz is een vrouw van 34 jaar. Ze werkt als onderwijzeres in het middelbaar onderwijs. Ze volgt een coachingstraject met paarden omdat ze wil leren om krachtiger op te treden.
We staan samen in een binnenbak, tussen ons en het paard staat een afscheiding van (verplaatsbare) hekken. Terwijl we in gesprek zijn over een situatie op het werk, waarin Liz zich niet serieus genomen voelt, duwt het paard met zijn neus tegen het hek. Het hek wankelt en op het laatste moment kan Liz nog net ingrijpen zodat het hek niet omvalt. Ze doet dit met een lach op haar gezicht maar vindt het eigenlijk niet leuk.
Tijd voor de opdracht: breng het paard naar de andere kant van de bak zonder het paard aan te raken.
Bij Liz spelen er direct allerlei gedachten op: hoe moet ze dit aanpakken, wat mag wel, wat mag niet, wat vind ik er (als coach) wel niet van, staat ze niet voor gek, gaat haar dit wel lukken…
Liz probeert een aantal dingen uit, raakt wat lacherig maar voelt zich eigenlijk ontzettend bekeken. Dit is precies wat er op haar werk ook gebeurt: ze lacht er om maar diep van binnen voelt ze zich ontzettend rot en onzeker. Het paard op zijn beurt verzet geen stap, snuffelt nog steeds aan het hek en is met van alles bezig behalve met Liz.
Dan valt het kwartje: “Ik geloof er niet in dat het me gaat lukken..”. Liz raakt zich er van bewust dat haar gedachten haar belemmeren om haar doel te kunnen bereiken. Op dat moment valt het hek op de grond; het paard heeft het omver geduwd en stapt weg uit de ring.
“Voel jij je serieus genomen”, roep ik nog maar Liz heeft het paard al vast en brengt het resoluut terug de ring in. Dan verandert er iets in haar gedrag. Liz krijgt de focus op haar doel, de opdracht. Ze gebruikt haar stem, maakt bewegingen met haar handen en armen en krijgt het paard in beweging. Ze durft er op te vertrouwen dat het haar gaat lukken en krijgt het even later ook echt voor elkaar: het paard staat op de plek waar zij wil dat hij staat… Echt een overwinning! Ze probeert het hierna nog een keer en hierna nog eens, en raakt hierdoor echt overtuigd van haar handelen.
Kortom, een hele andere Liz. Een Liz die beperkende gedachten kan laten varen, kan loslaten, die in zichzelf en haar eigen kunnen gelooft. Die de focus behoudt, een doel voor ogen heeft en zaken niet groter maakt dan dat ze zijn.
Voor Liz een sessie vol inzichten waar ze de komende weken mee verder kan. De kunst is nu om deze inzichten zo veel als mogelijk te integreren in werk en leven, er mee te oefenen, te genieten van successen en te accepteren dat het wellicht niet altijd gaat zoals ze zou willen. Want dat hoort er natuurlijk ook bij.
Volgende keer meer!
