Mindfulness is erg populair tegenwoordig. Maar wat is mindfulness nu eigenlijk? De meest geciteerde definitie van mindfulness is die van Jon Kabat-Zinn: “Beoefening van mindfulness betekent op een speciale manier oplettend zijn: bewust aanwezig zijn in het hier en nu, zónder te oordelen”. Ik heb mezelf ook getraind in Mindfulness: enerzijds als investering in mijn eigen ontwikkeling, anderzijds om de link te kunnen maken met mijn werk als paardencoach. Want als er iets is dat paarden ons kunnen leren, dan is dat wel om in het hier en nu te zijn.
Ik had een coachingssessie met John. John werkt als engineer voor een groot internationaal concern. Hij reist de hele wereld over voor zijn werk en is al jaren ‘in de actie-modus’. Druk met werk, gezin en opleiding en constant bezig om te kunnen voldoen aan vragen en verwachtingen van zijn omgeving. Deze manier van leven is heel lang goed gegaan tot een aantal jaren geleden. John begon lichamelijke klachten te krijgen, alsof zijn lijf aangaf: tot hier en niet verder!
In de loop der jaren is John zichzelf volledig kwijtgeraakt. Wat vindt hij nu eigenlijk zelf leuk, waar krijgt hij nu eigenlijk energie van, wat ambieert hij? John vertelt dat hij eigenlijk vooral ‘in zijn hoofd zit’, constant aan het denken en aan het malen. Hij wil graag leren hoe hij meer in het hier en nu kan blijven, zaken los kan laten.
De zon schijnt en het is zo lekker weer buiten dat ik een ring (van 15×15 meter) heb uitgezet in de buitenbak. De eerste oefening voor John is om in de ring te stappen en een plekje uit te zoeken die comfortabel voor hem voelt. Vanuit die plek mag hij proberen om contact te maken met het paard. Zodra John de ring instapt, buigt het paard zijn hals naar hem toe. Het paard houdt hem nauwlettend in de gaten. John staat op een afstand van ongeveer vijf meter en is heel hard bezig om contact met het paard te maken. Hij doet een aantal stappen richting het paard, begint het paard te aaien en wil het paard met hem mee laten lopen. Het paard echter blijft staan, gaat geen stap voor- of achteruit. John blijft volharden en is zo’n tien minuten bezig om het paard het vertrouwen te geven om met hem mee te lopen. Hij heeft nog steeds een glimlach op zijn gezicht, maar ik vraag me af of hij zich echt zo blij voelt. Ik check dit bij hem, en John geeft aan dat hij het moeilijk vindt om bij zijn gevoel te komen.
Dan vraag ik hem om in het midden van de ring te gaan staan met zijn ogen dicht. Even alles los te laten en op te merken wat er in hem omgaat, zonder daar een oordeel over te hebben. John stapt naar het midden, doet zijn ogen dicht en prompt ontstaat er beweging bij het paard. Binnen een mum van tijd loopt het paard uit eigen beweging naar John toe, en blijft dicht bij hem staan snuffelend en onderzoekend. Als omstander is dit echt een magisch moment. Het duurt misschien maar enkele seconden en het paard loopt weer abrupt bij John vandaan. John heeft een glimlach van oor tot oor en is helemaal overdonderd van het moment. Trots dat het hem is gelukt om ‘alles even de boel de boel te laten’ en gewoon even echt in het moment te zijn. Later blijkt dat het paard van hem wegliep op het moment dat John zijn ogen weer open deed en hiermee letterlijk de buitenwereld weer toeliet. Soms schieten woorden tekort.
