Veel mensen stellen mij de vraag: “En wat voor oefeningen doe je dan?”. Doorgaans stem ik de oefening af op het thema of de vraag van de deelnemer. Zo had ik laatst een vrouw die hele hoge eisen aan zichzelf stelde. Ze vond dat ze alles maar moest kunnen. Op haar werk, in nieuwe situaties, thuis, als vrouw, als vriendin, als dochter. Op haar werk was ze uitgevallen met verschijnselen van burn-out. Ze kon helemaal niet meer nadenken, alsof haar hoofd was uitgeschakeld. Waar ze normaal gesproken altijd voor iedereen klaar stond, had ze nu vooral genoeg aan zichzelf. En kon ze om alles wel janken. Volledig overvraagd.
In één van de sessies heb ik haar gevraagd om een hindernis neer te zetten en de balk op een hoogte te leggen die symbool staat voor haar situatie. “Voel maar eens hoe hoog jouw lat ligt”. Gevoelsmatig wilde ze hem op het allerhoogste puntje leggen: het liefst wil ze alles tegelijk! Maar rationeel, en ook in het verloop van de sessies, had ze ingezien dat die lat wel wat lager mocht… Ze legde de balk dus wat lager maar hoog genoeg om hem (net) niet te kunnen halen. Op dat moment komt het paard aangelopen en loopt prompt op de hindernis af. Het paard geeft een duw met zijn neus tegen de balk, nog een keer, en nog eens… en daar ligt de balk op de grond…
De vrouw staat erbij en kijkt er naar. Ze blijft een paar minuten stil en beseft ineens dat de balk helemaal geen functie heeft. “Die lat is helemaal niet nodig”, “Waarom zou ik hem zo hoog leggen, als hij ook gewoon op de grond kan liggen” en “Ik kan er zo ook veel gemakkelijker overheen”.
De sessie duurde nog even voort. Er kwam inzicht en erkenning voor waarom ze doet wat ze doet. En we hebben de transfer kunnen maken naar de dagelijkse praktijk. Hoe kan ze er voor zorgen dat die lat lager ligt, of zelfs helemaal niet meer nodig is in haar werk of leven?
Het paard daagde haar nog een aantal keer uit op dit thema. Maar hoe steviger ze in haar schoenen ging staan, hoe meer het paard haar grenzen accepteerde. Prachtig om te zien hoe ze haar kracht steeds meer ging laten zien, en dat dit direct effect had op haar omgeving.
In de loop van de sessie kwam er steeds meer ontspanning, meer rust, zowel bij het paard als bij de deelnemer. Alles was erkend en de eerste stap in persoonlijk leiderschap gemaakt. Tijd om het paard terug naar de kudde te brengen.
