Dit keer geen case of praktijkvoorbeeld van een sessie met paarden, maar het verhaal van een bijzondere ontmoeting met een blinde man op 1e Paasdag.
Op 1e Paasdag wandelde ik met mijn man en zoontje in het Maxima Park in Leidsche Rijn. We waren echt aan het genieten van de vrije tijd en het zonnetje dat zo lekker scheen en waren wat aan het kletsen over welke route we zouden nemen. In de verte zien we een man op een bankje. Op het moment dat we hem passeren, staat de man op en maakt aanstalten om ons iets te vragen. Al snel zien we dat de man een stok bij zich heeft en blind is. Hij vraagt ons de weg naar de dichtstbijzijnde bushalte of manier om met het openbaar vervoer te reizen. Zie dat maar eens uit te leggen als je midden in een park staat…
We pakken de kaart erbij (op onze telefoon) en doen een poging om uit te leggen welke kant hij op zou moeten lopen. Al snel wordt duidelijk dat dit haast niet te doen is, zelfs al zou de man wel kunnen zien. We opperen dat we een stuk met hem meelopen om hem de juiste weg te wijzen richting het station. Immers, we zijn toch aan het ‘wandelen zonder doel’ en het lijkt ons fijn om hem te kunnen helpen. De man neemt het aanbod dankbaar aan. We slaan de eerste bocht om en raken in gesprek met de man, die alles van ons wil weten over hoe het park er uit ziet. We vertellen hem over hoe alles in bloei staat, het groene gras, de net aangelegde vijver en de paden die kris kras door het park heen aangelegd zijn. We passeren huizen aan de rand van het park en vertellen hem over de verschillende bouwstijlen. We steken de weg over en vertellen hem over de rijtjeshuizen, de kinderen die in de tuinen spelen, een eend die over de weg loopt en alles wat we verder nog tegen komen.
Natuurlijk raken we ook nieuwsgierig want hoe is de man eigenlijk in het park terecht gekomen. Waar komt hij vandaan, kan hij werkelijk niks zien en hoe kan hij zichzelf redden zo alleen op pad? De man vertelt dat hij in het centrum van Utrecht woont en zelfstandig de bus heeft gepakt richting een winkelcentrum dicht bij het park waar hij wilde wandelen. Nadat hij het park had gevonden, heeft hij minstens een uur gewandeld en is hij uiteindelijk op een bankje gaan zitten zonder een idee te hebben waar hij nu eigenlijk was. Tijdens ons gesprek kwamen er allerlei vragen in me op, zoals bijvoorbeeld waarom hij kiest voor deze lange weg richting het park terwijl hij niks kan zien. Hoe het hem lukt om de weg te vinden, terwijl hij in zijn eentje op pad is en totaal afhankelijk van mensen die hij tegen komt? En toen we hem hielpen om een drukke weg over te steken: hoe doet hij dit als hij alleen op pad is en er, net als die dag, geen stoplichten zijn speciaal voor blinde mensen? Tegelijkertijd had ik bijzonder veel respect voor deze man: hij doet het toch maar eens! Zomaar op pad in een voor hem totaal onbekende omgeving, hulp durven vragen aan voor hem totaal onbekende mensen en er op (durven) vertrouwen dat het goed komt.
Het gesprek met deze man is me de hele dag en nu nog bijzonder bijgebleven. Een soort ‘pas op de plaats’ en het besef dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat je kan zien en alles in je omgeving waar kunt nemen. Het heeft me weer even stil laten staan en doen beseffen hoe bijzonder het is als je gezond bent. Heel inspirerend vond ik het om te zien en horen dat deze blinde man zich ‘niet laat beperken door zijn beperking’. Dat hij de durf heeft om toch op pad te gaan en vertrouwt op zijn andere zintuigen. Zo was zijn gehoor bijzonder goed ontwikkeld, kon hij zeer goed overweg met zijn wandelstok en voelde hij zaken volgens mij heel goed aan. Mijn man en ik zijn uiteindelijk helemaal met hem mee meegelopen naar het station, ongeveer een half uur wandelen vanaf het bankje waar we hem tegenkwamen. Ik hoor mezelf nog vragen: wil je met de trap of de lift? We nemen afscheid met een stevige handdruk. De man heeft op Utrecht Centraal met een vriend afgesproken, vraagt nog even waar hij zijn OV chip kaart voor de paal kan houden en schiet in rap tempo de trap op. Ik kijk nog even om, een beetje ontroerd en dankbaar voor deze ontmoeting.
