Niet zo lang geleden kreeg ik een team voor me in het kader van een teamdag over samenwerking. Tijdens mijn introductie over paardencoaching leg ik altijd uit hoe paarden spiegelen. Dat zij instinctief reageren op ons gedrag en bijvoorbeeld heel goed aanvoelen of jij in staat bent om je als leider op te stellen. Maar ook dat paarden altijd op zoek zijn veiligheid: doe jij je anders voor dan dat je bent, dan is dit voor het paard in de regel onveilig en zal het hierop reageren met lichaamstaal. Bij teams werkt dit precies zo.
Paarden zijn kuddedieren en willen zich graag verbinden. Dit doen zij van oudsher om de kans op overleven te vergroten. Op het moment dat er geen soortgenoten zijn, zullen zij zich willen verbinden met mensen.
In dit voorbeeld gebruik ik een team van zes teamleden en hun manager. De opdracht: vorm een kudde met het paard en breng het paard van A naar B.
Wanneer ik de opdracht geef, valt me direct op dat de manager het voortouw neemt. Waar de zes teamleden elkaar wat aftastend aankijken en met elkaar in gesprek willen lijken te gaan, stapt de manager naar voren. Ze loopt op het paard af, kijkt niet op of om en maakt aanstalten om de opdracht uit te voeren. De zes teamleden weten nog net op tijd aan te sluiten en volgen hun manager met het paard wat weifelend achter hen aan.
Ik kan niet anders zeggen: de opdracht is uitgevoerd, het paard is van A naar B. Ik mis alleen iets cruciaals… Ik heb geen kudde gezien!
Wanneer ik dit terugkoppel en vraag hoe iedereen het heeft ervaren, komt er direct een reactie van de manager: “Heel herkenbaar voor mij.. ik heb geen geduld en doe alles liever zelf”. Omdat de manager dit uit zichzelf aangaf, ontstond er ruimte voor de anderen om hierop te reageren. Zo kwam er boven water dat zij zich niet gehoord voelden, ze voelden zich niet serieus genomen en hadden behoefte aan ruimte voor eigen inbreng. Eigenlijk ontnam de manager hen de kans om zelf te ontdekken, te leren en initiatieven te ontplooien. Tegelijkertijd verwachtte zij dit wel van haar teamleden, wat onderling veel frustraties opleverde.
Een interessante ontdekking waar we die dag op door zijn gegaan. Voor de manager het inzicht om meer ruimte aan haar teamleden te geven. Voor de teamleden het inzicht om meer te durven en die ruimte ook daadwerkelijk in te nemen.
Het mooie van paarden is dat zij in het hier en nu leven, zij geven steeds opnieuw feedback op de manier waarop jij of je team zich profileert. Dit maakt het mogelijk om te experimenteren met gedrag, te oefenen. Het resultaat van de teamcoaching in dit voorbeeld is dat de teamleden veel beter op elkaar raakten ingespeeld, veel beter op elkaar afstemden en ieder zijn eigen plek durfde in te nemen. Dit kwam ook terug in de reacties van het paard, die enkel volgde wanneer het team als geheel functioneerde en iedereen het beste tot zijn recht kwam.
