De kracht van de paarden is dat zij aangeven waar het écht over gaat. Zo had ik vorige week een vrouw in de bak met een vraag over keuzes maken. Ze wilde graag meer vanuit haar gevoel handelen in plaats van steeds maar vanuit haar hoofd. Al vrij snel werd duidelijk dat de sessie eigenlijk over iets heel anders ging..
Voordat ik begin met een sessie, vraag ik altijd aan klanten hoeveel ervaring ze hebben met paarden. De meeste mensen hebben, in meer of mindere mate, wel angst voor paarden. Voor mij als coach is het prettig om te weten met welk gevoel ze de bak instappen. Zo kan ik een inschatting maken van hun gevoel van veiligheid, en hier zo veel als mogelijk rekening mee houden. Als klanten zich vertrouwd genoeg voelen, vraag ik hen met me mee de kudde in te gaan om een paard uit te kiezen. Daar begint de sessie dan eigenlijk al.
Zo ook vorige week in een workshop Paardencoaching. Maureen stapte met mij en een andere deelnemer de wei in en was direct niet meer op haar gemak. Ze zocht voornamelijk de buitenranden op, was heel erg alert op de paarden en hun gedragingen en kreeg direct allerlei spookgedachten over wat er allemaal kon gebeuren. De andere deelnemer daarentegen voelde zich vrij om te bewegen en ervoer het contact en de interactie met de paarden als prettig. Twee totaal verschillende reacties. Als coach vind ik het erg belangrijk dat mensen zich veilig voelen (en uiteraard ook veilig zijn). Na overleg besloot Maureen dan ook om onder de omheining door te kruipen en ons van daaruit te observeren.
Nadat we een paard hadden uitgekozen, zijn we met dit paard aan het werk gegaan in de binnenbak. Maureen vertelde dat ze haar gedrag in de wei heel erg herkende. Ze is zich altijd heel erg bewust van wat er in haar omgeving gebeurt en heeft het liefste overzicht. Dit heeft zij haar hele leven al. Ze is het type dat graag wat meer de kat uit de boom kijkt en de controle heeft over haar handelen. Nadat ze de andere deelnemer een oefening heeft zien doen, wil ook Maureen graag contact maken met het paard. Ze is nog erg op haar hoede en nog veel in haar hoofd bezig. Het paard blijft echter wel bij haar in de buurt en houdt haar nauwlettend in de gaten. Ik vraag aan Maureen: “Wat heb je nodig?”. Het eerste dat in haar opkomt, is dat ze graag met het paard aan een halstertouw wil lopen. Ik geef haar een halstertouw en vervolgens gaat ze aan de wandel met het paard. Het touw stond voor haar symbool voor veiligheid, voor grip. Het voelt voor haar heel fijn om zo met het paard in contact te zijn, op haar eigen manier. Hier zijn we vervolgens op doorgegaan, waarbij zij steeds meer grip ervoer en ook steeds meer kon genieten van het contact met het paard.
Uiteindelijk is het Maureen gelukt om zonder hulpmiddelen (dus zonder touw of aanwijzingen van anderen) volledig in contact en verbinding te staan met het paard. Een heel mooi moment was dat het paard ging rollen in het zand, volledig ontspannen met vier benen in de lucht, terwijl het buiten regende en knetterde van het onweer. Maureen stond er vlakbij en keek ernaar, voorzichtig aan het genieten van het gevoel van ontspanning, van rust en veiligheid.
Dat is wat ik bedoel met de kracht van de paarden, ze laten je dát zien wat je nodig hebt.
